Raar maar waar, toe met minder groen in Vinkhuizen

In de wijk Vinkhuizen, bijna helemaal gebouwd door woningbouwcorporaties, verdwijnt groen zienderogen. De bevolking van het West End, eenvoudig en niet dol op nonsense, zucht en piept onder het tuinbeleid van een Patrimonium in het noorden van Vinkhuizen. Aan de ene kant moet het onderhouden worden, aan de andere kant mag het wel wat meer. Patrimonium lijkt er over uit, groen moet verdwijnen. Het is te lastig. Dus verwacht een brief, een reprimande, een rechtszaak als je een boom, struik of weelderige tuin onderhoudt. Groen in de ogen van Patrimonium is kaal met hier en daar een plantje dat schreeuwt om water, schaduw of voortplanting. Maar dat is niet nabij. Want de klimop is weg, de heg is onherkenbaar teruggesnoeid, de bomen verdwijnen al jaren, bijna ongemerkt. De servicekosten voor groen gaan echter omhoog. Maar de leefbaarheid gaat achteruit. Het lijkt Patrimonium niet uit te maken. wie dan leeft wie dan zorgt. Patrimonium lijkt de weg te bewandelen van het eigenbelang; wat goed is voor Patrimonium is goed genoeg voor eenieder. Dus goedkoop bouwen zonder te veel gezeur over groen en mensen waar rekening mee moet worden gehouden. Als woningbouwvereniging sla je dan wel flink de plank mis. Groen is gerelateerd aan leefbaarheid en al jaren wettelijk vastgelegd als noodzakelijk om te kunnen ontspannen, recreeren en fijn te vertoeven in de buurt van de woning.  Leefbaarheid is van oudsher de grootste zorg geweest van woningbouwcorporaties maar mag tegenwoordig niets kosten. Het bouwen van duurdere woningen levert meer huur op en als er niet al te veel groen bij hoeft. hoeft er maar weinig gecompenseert te worden in het gemeentelijk groencompensatiefonds. Ja, weg met alle bomen en groen zodat Patrimonium kan groeien en met een enkele groene woestijn zich het heertje kan rekenen. De Vinkhuizers zullen wel verdrogen en uiteindelijk verdampen in de hittestress. Zou de huurderscommissie zich niet beter hierover kunnen buigen dan aan de hand van Patrimonium een tuinregime opdringen aan welwillende burgers? 

Dreigende Kaalslag Oude Hoefijzerfabriek Helpman

De geheime tuin in Helpman. Door het volgende klaarstaande nieuwbouwproject bedreigd.  Er wordt plek gemaakt voor parkeerplaatsen bij de oude hoefijzerfabriek in Helpman, vertelt Joeke. In plaats van een daktuin vol Bieslook moeten bewoners van het nieuwe appartement de heilige koe kwijt en dat kan blijkbaar niet in het gras. De Bomenridders praten met Joeke, wonend in de oude atelierwoningen van Helpman. Joeke onderhoudt de Geheime Tuin. Het is een prachtige tuin met allerlei bewoners. Mens en dier. Ook liggen de pruimen en bessen voor het opscheppen. Dit is gelukkig nog niet verkocht, zegt Joeke. Maar minder groen wordt het wel als de bomen verdwijnen op het oude terrein van de Hoefijzerfabriek. Uit de plannen blijkt er een duit van 3900 Euro in het groencompensatiepotje gestort te zijn. Nee, groener wordt het duidelijk niet. 

Het groen van Groningen lijkt stilletjes aan te verdwijnen. Ondanks de aanstaande Groennormen van gemeente Groningen.

Het lijkt erop, zo vertellen de Bomenridders Groningen, dat als er groen en bomen verdwijnen dit niet mee geteld kan worden voor de Groennormen. Want verdwenen groen dat 30% moet toenemen is natuurlijjk nul groen. Zou het zo cynisch zijn? De Bomenriddders Groningen  hebben vaker met het spreekwoordelijke bijltje gehakt. De gemeente Groningen blijkt vaak wat schuldiger dan dat het overkomt.

Zo verhaalt een van de Bomenridders. Toen ik in de rechtszaal de kap van de Ginkgo van Vrijdag aan het tegenhouden was, werd deze op datzelfde tijdstip omgehakt. En dat was geen miscommunicatie? Nee hoor, deze manier gebruikt gemeente Groningen wel vaker. Denk aan de zomaar gekapte bomen aan A-Kerkhof.

In Helpman heeft de buurt zich georganiseerd. Dat is iets goeds. Want er wordt opgelet. Dhr. Janse, een buurtbewoner, wist ternauwernood een bos prachtig, bloeiende, Gulden Roedes te redden van de bosmaaier. Gewoon vriendelijk overleggen, voor de leefbaarheid in de buurt. Voor elkaar, de bijen en de spechten.

Deze bomen staan op de planning om gekapt te worden van de gemeente Groningen

Vanuit Europees en landelijk beleid is duidelijk  geworden dat er meer bomen bij moeten om klimaatverandering tegen te gaan. 

Echter, wie controleert dat? Daarom is het goed dat er oplettende burgers en natuurorganisaties, als Stichting Bomenridders, zijn. Want oppervlakkig lijken het maar een paar bomen. Maar is dat zo? Komen er werkelijk meer bomen bij? Is er een andere manier van bouwen, samen met bomen? Of is een duit in het zakje van het groencompebsatiefonds voldoende? Of, is het aanleggen van een grasveld voldoende compensatie voor het kappen van een bos?.

Het zijn terechte vragen die dieper ingaan op de inhoud van groenbeleid. Stichting Bomenridders Groningen biedt een mooi tegenwicht in het reflecteren op hoe houden we het schoon en luchtig voor iedereen.